Degjo, Paula, dua te te rrefej nje histori qe, kur te zgjohesh, te mos ndihesh edhe aq e perhumbur.
Keshtu fillon romani i Isabel Allende-s, kushtuar vajzes se saj.
Paula ka lindur me 22 tetor 1963, eshte e lumtur, e dashuruar, jeton ne Madrid, ku edhe punon…
Nje jete e thjeshte, ndryshe nga ajo e se emes qe, tashme, eshte e famshme.
Dy gra, dy fate te ndryshme.
Befas Paula bie ne shtrat nga nje semundje shume e rende: porfiria.
Koma e saj eshte nje rruge pa kthim.
Isabela le San Franciskon ku jeton dhe shkon t’i rrije prane se bijes.
Ndersa mjeket provojne lloj-lloj mjekimesh per ta shpetuar, Isabela provon me te vetmen arme te saj: shkruan “per te trembur vdekjen”, sic pohon ajo.
Perdor magjine e fjales per te evokuar e thirrur se bashku perreth Paules te gjithe pjesetaret e asaj familjeje te madhe e te cuditshme.
Ata, te gjithe se bashku dhe me kujtimet e secilit, formojne nje zinxhir njerezor qe do ta mbaje Paulen ne jete. Keshtu libri behet autobiografia e Isabel Allende-s, nje rrefim trondites plot me hollesi per zanafillen e librave te saj, udhetimeve, dashurive…
Eshte rrefimi i nje dhimbjeje te vecante (Paula do te mbyllte syte me 6 dhjetor 1992) qe nuk e pranon deshperimin, sepse Paula, diku larg prej andej, po e degjon.
Nuk mund te kete ndarje perfundimtare, perderisa ekziston kujtimi.
Lamtumire Paula-grua!